καθαρτισμός

καθαρτισμός, ὁ (Α)

καταρτισμός, εντέλεια, τελειότητα («οὐδὲν ἔλιπε τῷ θεῷ, οὕτως οὐδὲ τῷ καθαρτισμῷ τῷ κατ' / ἄνθρωπον, ἵνα τέλειος ἐν ἑκατέρᾳ φύσει τυγχάνη», Αμβρ.).